Little Kim & The Alley Apple 3 club: De Centrale |
Ze, en dat zijn Little Kim and The Alley Apple 3 hadden er reeds maanden naar uitgekeken, de voorstelling van hun nieuwe album 'The Longest Mile'. Op maandagavond 2 mei was het dan zo ver en dus ging het richting CC De Centrale te Ghent.
Net zoals het past was er ook een support act voorzien en dat hadden ze gevonden in de groep Songhunter. Niet zo verwonderlijk te noemen als je weet dat zangeres Céline Van Damme de vriendin is van Tom De Poorter en zo konden ze samen de verplaatsing maken naar het bijna onbereikbare cultuurcentrum. Naar Gent rijden viel ditmaal best mee maar ‘De Centrale’ bereiken was andere koek door de werken die er plaats hadden. Gelukkig viel alles nog in een plooi maar een frisse pint was toch wel meer dan welkom. Het genre dat Songhunter brengen is volgens hun noemer ‘luistermuziek’ en dat is het ook. Je kan het ook gaan vergelijken met de folkmuziek à la Bert Jansch (1943-2011) om maar eentje te noemen die in diezelfde sereniteit dit genre ten beste weet te geven. Of beter nog de Zweedse singer-songwriter Anna Ternheim om het nog een ietsje hedendaagser voor te stellen want sommige insiders vergelijken de klankkleur van Céline wel eens met deze van Anna. photo Céline Van Damme © Rootsville Céline haar twee kompanen van deze ‘Songhunter’ zijn André Vandevelde en Yvan Haghebaert en beide heren zijn multi-instrumentaal te noemen. Bij de meeste nummers van deze formatie kon je hier in deze oude centrale een speld horen vallen met deze veelal poëtische teksten zoals bij nummers als ‘Lily’ alhoewel dat een tekst als ‘Wind and Rain’ wel eventjes een andere ingesteldheid heeft. Deze Schotse ballade uit de 17de eeuw is eerder tragisch te noemen. Het driekwart uur van deze Songhunter was best hoogstaand en de intensiteit en intimiteit door het gebrachte trio werd wonderwel volledig naar de zaal toe getransformeerd en van Anna Ternheim brachten ze nog 'Black Light Shining'. En of den 'Tom' het graag hoorde weten we natuurlijk niet maar...Tonight you belong to me, dat hadden wij dan weer gehoord ;-) Eerlijk is eerlijk. We zijn dus gekomen om CD voorstelling van ‘The Longest Mile’ te beleven al was ik begin maart al stiekem naar Wallonië afgereisd om er een try-out te gaan meemaken want we zijn bij Rootsville al fan vanaf ‘minute one’. Voor hun voorstelling was de ‘Alley Apple 3’ dan ook stevig uitgebreid door er een ‘barrelhouse’ piano aan te toe te voegen samen met de heerlijke klanken van een ‘fiddle’. Voeg daarbij nog dat Céline Van Damme nog als backing vocal zou gaan fungeren en we krijgen een opstelling om meer dan van te genieten. Luc Vermeir zou de ‘black & white keys’ gaan beroeren en de viool daar was Phillipe de Chaffoy de gastmuzikant voor. Voornamelijk dus werk uit hun nieuwste album dat volgens de trend dan ook maar meteen op de warme klanken van vinyl is uitgebracht. Nummers als ‘The King of Goblin Market’ en ‘The Drewdopper’ liggen volledig in de lijn van deze uitstekende formatie die tot onze top behoren in ‘western swing’. Tom De Poorter is zoals veelal het geval de schrijver van dienst en weet nummers uit zijn pen te schudden die klassiekers in dit genre moeiteloos van de troon zouden stoten. Voor dit nieuwe album hebben ze het ook een beetje meer commerciëler willen benaderen en dat lukte ook want Little Kim & The Alley Apple 3’ zijn daardoor ook tot op onze Nationale radio’s 1 & 2 te beluisteren. ‘The Alley Apple 3‘ dat zijn er dus 3 en dus naast Tom hebben we ook nog Selim Meiresonne aka Slappin’ Slim op de staande bas en Patrick Cattoir op de lapsteel, resonator en ritme gitaar. Het werd een wervelende show en ik kan niet genoeg beklemtonen dat de uitbreiding van de band meer dan wonderen heeft verricht. Beklijvend mooi is ook de titeltrack ‘The Longest Mile’ en voor de geschiedenis ervan moeten we 100 jaar terug de loopgraven in. Om het feestje nog wat extra glans te geven werpen Kim en haar gang er nog wat oud werk tussen en nummers als ‘Little Girl in Tennessee’ en ‘Thingamajig’ zorgen dan ook een beetje voor een meer uitbundigere sfeer. Hell Yeah! Nog een extraatje met een drietal nummers en daarna werd het tijd om de mensen van de merchandising aan het werkt te zetten wat natuurlijk na een voorstelling als deze zoiets was als ‘a piece of cake’.
|
|